βιντεοτέξ

(videotext).Σύστημα αμφίδρομης μορφής επικοινωνίας το οποίο χρησιμοποιεί το τηλεφωνικό ή άλλης μορφής καλωδιακό δίκτυο για τη μετάδοση πληροφοριών ή άλλων δεδομένων που βρίσκονται αποθηκευμένες σε τράπεζες πληροφοριών. Η σύνδεση και η επικοινωνία των συνδρομητών με το δίκτυο μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε μέσω προσωπικών υπολογιστών είτε μέσω της τηλεόρασης με την προσθήκη κατάλληλου προσαρμογέα (μόντεμ). Στο β. οι χρήστες μπορούν όχι μόνο να αντλούν αλλά και να στέλνουν πληροφορίες. Τα πρώτα δίκτυα σχεδιάστηκαν στη Μεγάλη Βρετανία στα μέσα της δεκαετίας του 1960, αλλά η λειτουργία τους για το ευρύ κοινό άρχισε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1970. Η λήψη και η οργάνωση των πληροφοριών γίνονται σε σελίδες οθόνης, όπου –σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές– κάθε σελίδα έχει 24 γραμμές και κάθε γραμμή 40 χαρακτήρες. Ανήκει στα νέα μέσα μαζικής επικοινωνίας (ΜΜΕ). Μπορεί να αξιοποιηθεί είτε ως υπηρεσία γενικών πληροφοριών είτε και για εξειδικευμένα θέματα. Διαφέρει από το τελετέξ (teletext) στο ότι παρέχει τη δυνατότητα στον χρήστη να επικοινωνεί με τον αποστολέα (πομπό) και να υποβάλει ερωτήσεις κλπ. (αμφίδρομη σχέση πομπού και δέκτη). Στην Ελλάδα, το πρώτο β. δημιουργήθηκε το 1989 με την ονομασία Κάπα-Tel. Το γενικό πρόγραμμά του ήταν 94.000 σελίδες με ειδήσεις, ανασκόπηση του Τύπου, οικονομικές πληροφορίες, σχόλια για χρηματιστήρια, πληροφορίες για δρομολόγια, ψυχαγωγία κλπ. Το 1992 το Κάπα-Tel συνδέθηκε με δεκάδες ξένες τράπεζες πληροφοριών και ενίσχυσε έτσι τις δυνατότητές του. Η διάδοση του Ίντερνετ κατά τα επόμενα χρόνια περιόρισε σημαντικά τη χρήση και την εμπορική του εκμετάλλευση. Χρησιμοποιείται πλέον κυρίως για υπηρεσίες χρηματιστηρίου. Το "Κάπα-Tel" υπήρξε το πρώτο ελληνικό βιντεοτέξ, στις σελίδες (οθόνες) του οποίου μπορούσε να αναζητήσει ο χρήστης τις καθημερινές ειδήσεις, τον καιρό, οικονομικές και χρηματιστηριακές πληροφορίες, τα δρομολόγια των πλοίων και των αεροπλάνων κ.ά.